De ABN Amro en zijn uitspraken

In dit artikel:

De schrijver hekelt slordige communicatie van grote organisaties en gebruikt twee recente publicaties van ABN‑Amro als voorbeeld. Op 2 september publiceerde de bank een betoog waarin tol — ook een vorm van “sluisgeld” voor de binnenvaart — wordt gepresenteerd als manier om institutioneel kapitaal aan te trekken voor groot onderhoud van vaarwegen, zonder direct de staatsschuld te verhogen. Daarmee zouden externe investeerders projecten kunnen financieren en via tolinkomsten hun investering terugverdienen. Eerder, op 28 mei 2024 in Schuttevaer, stelde ABN‑Amro juist dat bedrijven massaal de voorkeur geven aan vervoer over de weg en dat ladingvolumes over water dalen, terwijl juist beleidsdoelstellingen vragen om een model shift richting schonere modaliteiten zoals binnenvaart.

De auteur ziet die twee boodschappen als tegenstrijdig en wijst op ondoordachte gevolgen: invoering van sluisgeld zal de al kleine marges in de binnenvaart aantasten en vrijwel zeker worden doorberekend aan verladers, wat ladingvolumes verder kan doen afnemen en de gewenste verschuiving van weg naar water ondermijnt. Kritische vragen blijven onbeantwoord, onder meer waarom pleziervaart niet zou meebetalen en wat de concrete financiële impact op de binnenvaartsector zou zijn. Omdat ABN‑Amro veel invloed heeft, waarschuwt de schrijver dat politici het voorstel kunnen overnemen zonder de praktische gevolgen goed te wegen.

Kortom: financiering via tol kan kapitaal opleveren, maar zonder zorgvuldige impactanalyse riskeert het de binnenvaart te verzwakken en de klimaat- en congestiedoelstellingen te schaden.