Ingezonden: wat weet je er nu van?

In dit artikel:

Binnen de binnenvaart tekent zich volgens de auteur een diepe scheidslijn af tussen twee typen vakgenoten: de nostalgist — met ambachtelijke, praktijkgerichte kennis opgedaan aan boord onder leiding van een leermeester — en de modernist — met academische, data‑ en theoriegedreven inzichten. In het Nederlandse bestuurlijke veld leidt die kloof tot wrijving: beleidsoplossingen en innovaties die op papier door modernisten als ideaal worden gezien, blijken in de dagelijkse praktijk vaak onhandig of extra belastend voor de grote groep praktisch opgeleiden.

De schrijver geeft voorbeelden van die mismatch: veiligheidschecklists en nieuwe voortstuwingssystemen die wellicht op papier veiliger of duurzamer zijn maar in reële omstandigheden — denk aan piekvermogen bij elektrische aandrijving tijdens extreem weer — vragen oproepen. Ook illustratieve praktijkvragen (zoals lopen zonder railing of het toevoegen van zand aan gangboordverf) tonen dat soms praktische risico’s en slimmer gebruik van ervaring over het hoofd worden gezien. Omgekeerd benoemt de tekst dat nostalgische gewoontes ook niet altijd voldoen aan hedendaagse veiligheidseisen.

Als oplossing pleit de auteur voor meer wederzijds begrip en uitwisseling: vraag door naar elkaars argumenten, breng beleidmakers en ontwerpers een week aan boord, en laat praktijkmensen meedraaien op kantoor om juridische en financiële knelpunten te leren kennen. Zo kunnen beide vormen van weten elkaar aanvullen en tot betere, realistisch toepasbare beslissingen leiden.