Overal waar u vaart: water onder de brug

In dit artikel:

De auteur, zichzelf omschrijvend als schippersdochter, keert na een lange vakantie terug en reageert op het nieuws dat Nederland 34 miljard euro tekortkomt voor infrastructuuronderhoud — daarvan meer dan tien miljard specifiek voor vaarwegen. Als tegenwicht schetst zij haar ervaring met een cruise door het Panamakanaal, waarin stops wegvielen door een orkaan en door bestuurlijke ruzies in een Costa Ricaanse haven. Die voorbeelden laten zien dat infrastructuurproblemen wereldwijd zowel technisch als bestuurlijk kunnen zijn.

In Nederland zijn het vooral verouderde bruggen, sluisdeuren, kades en onvoldoende baggerwerk die nu al leiden tot dagelijkse stremmingen: schepen moeten wachten, omvaren of blijven liggen. Het bericht over het enorme tekort maakt van een technisch probleem ineens een politieke keuze: na de verkiezingen ligt de verdeling van het beschikbare geld niet langer simpelweg op technisch inzicht, maar op zichtbaarheid en politiek gewin. Voters geven de voorkeur aan wegen, omdat files direct merkbaar zijn, terwijl problemen onder bruggen onzichtbaar blijven voor het publiek.

De waarschuwing is duidelijk: als de binnenvaart en waterinfrastructuur niet als vitale levensader worden behandeld maar als kostenpost, zullen de economische gevolgen groter en duurder zijn — meer files, vertragingen in logistieke ketens en verlies van vertrouwen. Technologieslachtoffers zoals deuren die hun technische levensduur bereiken en uitgestelde vervangingen maken de noodzaak van investering urgent. Het pleidooi richt zich op het herwaarderen van water als cruciale infrastructuur en op tijd investeren om later hogere kosten en chaos te voorkomen. De afsluitende wens: behouden vaart.