SGP: herziening aanlandplicht hard nodig, want het werkt niet

In dit artikel:

SGP-Europarlementariër Bert-Jan Ruissen pleit voor een fundamentele wijziging van de Europese aanlandplicht, waarbij het aantal soorten dat onder deze verplichting valt sterk verminderd moet worden en de aanlandplicht moet worden vervangen door een registratieplicht. Deze oproep komt naar aanleiding van een door de Europese Commissie geïnitieerde studie die concludeerde dat de aanlandplicht niet effectief is en de economische haalbaarheid van de visserij schaadt. Het huidige systeem kost vissers tijd, geld en ruimte, doordat ongewenste vangsten verplicht aan boord gehouden en aan land gebracht moeten worden.

Verder wijst de studie en Ruissen op tegenstrijdigheden binnen de EU-regelgeving: het verplicht aanlanden leidt in sommige lidstaten tot verspilling, omdat de ongewenste vis door gebrek aan verwerkingscapaciteit soms wordt weggegooid. Dit druist in tegen duurzame kringloopprincipes en het doel om voedselverspilling tegen te gaan. Ruissen hoopt dat onder het Deense voorzitterschap van de Europese Raad herzieningen op de agenda komen, waarbij onder meer gebruik van kunstmatige intelligentie met beeldherkenning kan helpen om meer regionale flexibiliteit te bieden en permanente uitzonderingen mogelijk te maken.

De aanlandplicht, ingesteld in 2009, was bedoeld om het teruggooien van vis te beperken en zo voedselverspilling tegen te gaan, evenals het stimuleren van selectiever vissen. Vissers moeten sinds die tijd bijvangst van bepaalde soorten aanlanden, waarbij ondermaatse en maatse vis gescheiden moet worden bewaard aan boord. Het systeem is echter complex door verschillende regels per soort en uitzonderingen, en vereist een nauwkeurige registratie van discards in een elektronisch logboek. Regionale teruggooiplannen voor bepaalde visserijen gelden momenteel tot 2027 en kunnen op basis van wetenschappelijke overlevingskansen worden aangepast.

Kortom, Ruissen ziet in de huidige aanlandplicht een systeem dat niet goed functioneert en pleit voor een meer pragmatische en technologische benadering om duurzaam beheer van visserij en voedselzekerheid beter te waarborgen.