Sluizen Zuid-Nederland krijgen enorme opknapbeurt, wel jaren met stremmingen
In dit artikel:
Rijkswaterstaat is begonnen aan een grootschalige renovatie van de waterinfrastructuur in Zuid-Nederland: project Tilburg 3 omvat het opknappen van 20 sluizen, 26 beweegbare bruggen en 21 gemalen/spuien. Demissionair minister Robert Tieman gaf maandag 6 oktober bij Sluis Panheel — het oudste sluizencomplex in de regio, met een kolk van meer dan honderd jaar — het officiële startsein. Het werk kost ruim 300 miljoen euro en loopt tot 2032.
Doel van de werkzaamheden is de techniek toekomstbestendig en betrouwbaarder te maken: aandrijvingen worden vernieuwd, camera’s en marifoon- en geluidsinstallaties vervangen, en de bediening en besturing worden gemoderniseerd en centraal vanuit de Bediencentrale in Tilburg geregeld. Vandaar ook de naam Tilburg 3: alle beweegbare kunstwerken worden op afstand bediend.
Aannemerscombinatie Orion (Mourik, Yunex Traffic en Istemewa Elektro) is aangesteld voor ontwerp, uitvoering en onderhoud tot 2032. De samenwerking en contractvorm moeten flexibiliteit bieden om omvang en planning haalbaar te houden.
Voor de binnenvaart brengt de renovatie echter flinke hinder met zich mee: elke complete sluisrenovatie betekent een stremming van ongeveer 12 weken, met omvaren dat tijd en kosten toevoegt voor schippers en verladers. Rijkswaterstaat erkent die pijn en voert intensief overleg met belangenorganisaties zoals Koninklijke Binnenvaart Nederland en de Vereniging van Nederlandse Inland Terminal Operators. Op basis van ervaringen met de afsluiting van het Julianakanaal wil RWS doorgaans liever één langere afsluiting dan meerdere korte, tenzij dat tot onaanvaardbare stilstand bij bedrijven leidt.
Terminalsector en schippers zoeken mee naar verzachtende maatregelen: voorstellen zijn onder meer tijdelijke versoepeling van vaarbeperkingen op bepaalde trajecten (bijv. meer diepgang toelaten voor grotere schepen) om logistieke druk te verminderen. Bestuurders benadrukken dat renovatie noodzakelijk is om de vaarwegen betrouwbaar te houden voor nationale en Europese bevoorrading, maar maken zich ook zorgen dat relatief jonge kunstwerken eerder onderhoud nodig blijken te hebben dan verwacht.