Zware Kees: terug naar de 17e eeuw

In dit artikel:

Ochtendtelefoontje van een krant leidde tot de ontdekking dat het schip Minervagracht van de voormalige rederij van de schrijver recentelijk in de Golf van Aden was aangevallen—waarschijnlijk met een raket. De auteur, die het schip tijdens de bouw in China heeft bezocht en foto’s bezat, hoorde later dat het vuur had gewoed en de bemanning was geëvacueerd. Twee opvarenden raakten gewond; één van hen overleed korte tijd later. De bemanning bestond uit Filipijnen, Russen, Oekraïners en enkele Sri Lankaanse beveiligers, vermoedelijk ingehuurd tegen piraterij.

De schrijver reageert verbaasd en verontrust over hoe normaal het is geworden dat onbewapende koopvaardijschepen in gevaarlijke wateren met zwaarbewapende beveiligers varen — en dat zelfs dat niet voldoende blijkt. In de berichtgeving viel hem op dat vrijwel werd benadrukt dat er “geen Nederlanders aan boord” waren, iets wat volgens hem de ernst van de gebeurtenis onterecht leek te relativeren: werknemers van andere nationaliteiten hebben ook gezinnen en verliezen.

Tegelijk wijst de tekst op een bredere ontwikkeling: sinds 2024 is de EU-missie Aspides operationeel, waarbij marineschepen uit lidstaten koopvaardij escorteren en over middelen beschikken om raketten en drones op te sporen of neer te halen. Dat illustreert volgens de schrijver dat de regio feitelijk een oorlogszone is geworden, waarbij Nederlandse vlaggen niet meer overal veilig kunnen varen — en dat we terugvallen op een situatie die doet denken aan de vroegmoderne tijd, waarin koopvaarders zich tot de tanden bewapenden. Een extra bittere constatering is dat veel Nederlandse schepen nu juist geen Nederlandse bemanning meer hebben, wat de publieke bezorgdheid en het gevoel van afstand vergroot.