Zware Kees: tradwives

In dit artikel:

In het Maritiem Museum Rotterdam opende burgemeester Carola Schouten onlangs de tentoonstelling Maritieme Vrouwen, een expositie die de rol van vrouwen in de scheepvaart uit de vergetelheid wil halen en het eenzijdige, vaak mannelijke perspectief in de maritieme geschiedenis wil rechtzetten. De schrijver van het stuk plaatst de tentoonstelling in een persoonlijk kader: als jonge zeeman kreeg hij te maken met uitgesproken vooroordelen tegen vrouwen aan boord, maar leerde hij ook dat vrouwelijke bemanningsleden juist praktisch sterk en empathisch kunnen zijn. Een ervaren tweede stuurvrouw weerlegde in de praktijk de heersende stereotypen en leidde tot een goede samenwerking.

Tegelijk wijst de auteur op hedendaagse knelpunten voor Nederlandse zeevarenden: de concurrentie met goedkopere arbeidskrachten uit landen als India, de Filipijnen, Rusland en Oekraïne maakt het moeilijk om jonge Nederlanders — zowel mannen als vrouwen — voor een loopbaan op zee te behouden. Er bestaan wel wervingsinitiatieven, zoals het project Zeebenen in de klas dat vijftien jaar geleden door Nautilus, Loodswezen, KVNR en NVKK werd gestart, maar hun effectiviteit blijft onzeker. Ook het politieke discours over rolpatronen speelt een rol; sommige stromingen promoten terugkeer naar traditioneel gezinsbeeld, wat emancipatie in de sector bemoeilijkt.

De tentoonstelling en de persoonlijke getuigenis fungeren als oproep: erken de bijdrage van zeebevrouwen en creëer ruimte en kansen zodat meisjes en jonge vrouwen kunnen kiezen voor een carrière op zee.